ΠΑΡΕΔΩΚΑ Ο ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ
ΠΑΡΕΔΩΚΑ Ο ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ
“Παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις, ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς δώδεκα” (Α’ Κορ. 15, 3-5)
“Σας παρέδωσα τη διδασκαλία που είχα κι εγώ παραλάβει και που έχει πρωταρχική σημασία: ότι δηλαδή ο Χριστός πέθανε, σύμφωνα με τις Γραφές, για τις αμαρτίες μας· ότι ενταφιάστηκε και ότι, σύμφωνα με τις Γραφές αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και ότι εμφανίστηκε στον Κηφά, έπειτα στους Δώδεκα”.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και οι χριστιανοί παρασυρόμαστε από την επικαιρότητα της ζωής και της ιστορίας. Μας είναι δύσκολο να θυμηθούμε ποιο είναι το περιεχόμενο του Ευαγγελίου, το οποίο έχουμε παραλάβει από τον Χριστό και τους μαθητές Του και το οποίο διαφυλάσσει ακέραιο και ακαινοτόμητο η Εκκλησία στους αιώνες. Και το γνωρίζουμε αυτό μέσα από την μελέτη της Αγίας Γραφής. Μέσα από την εμπειρία της παράδοσης της Εκκλησίας. Μέσα από τον τρόπο που η Εκκλησία μάς καθοδηγεί. Και το περιεχόμενο έχει ως βάση, ως αρχή και τέλος, νόημα και σκοπό, την παρουσία του Χριστού στην ζωή μας ως του Θεού που έγινε άνθρωπος, πέθανε για τις αμαρτίες μας, ενταφιάστηκε, αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και εμφανίστηκε στους αποστόλους αναστημένος, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για όποιον πιστεύει, Ποιος είναι Αυτός που ακολουθούμε και γιατί.
Ο λόγος του αποστόλου Παύλου στους Κορινθίους είναι αληθινά συγκλονιστικός. Παραδίδει στους χριστιανούς το ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτό παρέλαβε ο ίδιος από τον Κύριο και το επιβεβαίωσε με την συμμαρτυρία των άλλων αποστόλων, καθώς και των 500 ανδρών, οι οποίοι είδαν τον Χριστό αναστημένο, και αυτό ζητά από εμάς και να ζήσουμε και να παραδώσουμε. Το ευαγγέλιο, την χαρούμενη είδηση ότι δεν πιστεύουμε σε έναν απρόσωπο και αφηρημένο Θεό, ούτε σε κάποιον που ήρθε να μας δώσει προσταγές, ούτε καν να μας προστατέψει από τα πράγματα και τους πειρασμούς του κόσμου τούτου, αλλά σ’ Εκείνον ο οποίος έγινε άνθρωπος διότι μας αγαπά, δέχτηκε τον σταυρό από όλους εμάς, διότι οι αμαρτίες μας δεν ξεπλένονται ούτε με λόγια, ούτε με θαύματα, ούτε με άμυνες εναντίον του κόσμου τούτου, ούτε με κλείσιμο στον εαυτό μας και στο εγώ μας, αλλά με θυσία του εαυτού μας, με μαρτύριο σταυρικό, που σημαίνει υπομονή στις θλίψεις και τους διωγμούς και την μοναξιά που ο κόσμος αυτός μας παρέχει, μετάνοια για τις αμαρτίες μας και βαθιά πίστη σ’ Εκείνον που δεν κάνει επίδειξη δύναμης και “εξυπνάδας”, ούτε αντίσταση με τις μεθόδους του κόσμου τούτου, αλλά αφήνεται στο κακό για να το υπερβεί διά θανάτου. Πίστη σ’ Εκείνον που φάνηκε ότι ετάφη, ότι όντας στο χώμα σαν τον σπόρο, έπαψε να υφίσται και να ενοχλεί τον κόσμο αυτό, φάνηκε νικημένος, κι όμως αναστήθηκε ως νικητής του θανάτου και συνανέστησε όλους όσοι θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε στην οδό της αγάπης, της αλήθειας, της πίστης, του μαρτυρίου για τον πλησίον μας, στην οδό της ταπείνωσης ενώπιον του κακού. Και η ανάστασή Του παραμένει εμφανής στην μαρτυρία της Εκκλησίας, η οποία δεν σώζεται από ψευτοαντιστασιακούς λογάδες, αλλά από όσους συγκροτούν με υπομονή το σώμα του Χριστού, κοινωνούν στο όνομά Του, αγαπούν και συγχωρούν και νιώθουν πως αξίζει η ζωή τους επειδή αγαπούν, ενώ είναι έτοιμοι να διαβούν την οδό του θανάτου όχι ως τέρματος, αλλά ως περάσματος στο Πάσχα της βασιλείας, της κοινωνίας με τον ίδιο τον Χριστό και τους Αγίους Του.
Αυτό το Ευαγγέλιο το λησμονούμε, έχοντας την αίσθηση ότι ο κόσμος ασχολείται μαζί μας για το ποιοι είμαστε και ότι πρέπει να επικρατήσουν οι απόψεις μας με κάθε τρόπο. Δεν πορευόμαστε με ταπείνωση και μετάνοια, σταυρικά, αλλά νομίζουμε ότι θα διορθώσουμε τα πάντα εν τω κόσμω τούτω, λησμονώντας ότι διαφέρουμε γιατί πιστεύουμε και ζούμε την Ανάσταση του Χριστού στις καρδιές μας. Διαφέρουμε γιατί κληθήκαμε να αγαπούμε. Διαφέρουμε γιατί δεν έχουμε την πεποίθησή μας στο εγώ, στα νοήματα του κόσμου αυτού, αλλά ό,τι κάνουμε μαρτυρεί Χριστό, μαρτυρεί αγάπη, ανάσταση κι αλήθεια. Απασχολούμε την επικαιρότητα όχι για το ευαγγέλιο στο οποίο πιστεύουμε και το οποίο εφαρμόζουμε στην ζωή μας, αλλά για τις φοβίες ότι μας απειλούν και θα μας καταστρέψουν οι δυνάμεις του κακού, το οποίο όμως για την πίστη μας έχει ήδη νικηθεί.
Ο απόστολος Παύλος και η Εκκλησία στους αιώνες μάς ζητούν να γίνουμε κομιστές και έμπειροι του Ευαγγελίου της Ανάστασης, της κοινωνίας με τον Χριστό! Τα υπόλοιπα είναι του δικού Του θελήματος! Ας παραμείνουμε εν τη Εκκλησία και ας μη νικιόμαστε από την κάθε επικαιρότητα που μας παρασύρει μακριά από τον Χριστό ως το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής και της πορείας μας!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
27 Αυγούστου 2023
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου
