ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ!» Λουκ. 18,24
«Πόσο δύσκολα εκείνοι που έχουν τα χρήματα μπαίνουν στη βασιλεία του Θεού!»
Μία από τις αιτίες, ακόμη κι αν δεν το παραδέχονται οι πολλοί, για τις οποίες η πίστη στην εποχή μας δεν έχει ελκυστικότητα είναι και η στάση που ο Χριστός τηρεί έναντι του πλούτου και των χρημάτων. Τα χρήματα είναι το όνειρο των πολλών, ιδίως των νεώτερων στους καιρούς μας, καθώς ζούμε έναν πολιτισμό καταναλωτικό και εξόχως καπιταλιστικό. Τα χρήματα εξασφαλίζουν μία άνετη ζωή, δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο να εκπληρώσει τις επιθυμίες που ο πολιτισμός του βάζει ως προϋπόθεση ευτυχίας. Να έχει υγεία. Να κάνει ταξίδια. Να ντύνεται με ποικιλία. Να μετέχει στα εξαρτήματα (gadgets), τα οποία σήμερα θεωρούνται ανάγκη (π.χ. το κινητό τηλέφωνο, το οποίο εξασφαλίζει τη δυνατότητα για ηλεκτρονικές συναλλαγές, παιχνίδια, Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τηλεόραση, απόλαυση). Να καθίσταται σημαντικός για τον εαυτό του και να νιώθει ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του.
Πώς να συγκινήσει ο λόγος του Χριστού, ότι αυτό που λείπει σε έναν πλούσιο άρχοντα είναι το να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να μοιράσει τα χρήματα στους φτωχούς και να Τον ακολουθήσει; Πόσο να μας κάνει να προβληματιστούμε ο άλλος λόγος του Κυρίου, ότι δύσκολα αυτοί που έχουν τα χρήματα θα μπούνε στην βασιλεία του Θεού; Κι αυτό διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι προτεραιότητα. Την έχουμε ταυτίσει με την άλλη ζωή στην καλύτερη περίπτωση και πιστεύουμε πως μας αξίζει να περάσουμε καλά σ’ αυτή τη ζωή και στο τέλος με κάποιον τρόπο, να πετύχουμε να είμαστε καλά και με τον Θεό. Χωρίς θυσία όμως, χωρίς παραίτηση από τις εξαρτήσεις μας, κάθε μορφής, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, όχι διότι ο Θεός δεν θέλει και δεν μπορεί, το αντίθετο, αλλά διότι εμείς έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να καλυφθεί στην καρδιά του από την προοπτική του επίγειου, της ευτυχίας στην οποία ο Άλλος και η αγάπη δεν είναι οι προτεραιότητές μας.
Είναι κακό να έχει κάποιος χρήματα; Προφανώς το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Ήδη ο Χριστός έχει περιγράψει τις βάσεις της αντιμετώπισης του θέματος των χρημάτων σε άλλες παραβολές. Ο πλούσιος καλείται να αισθάνεται διαχειριστής και όχι ιδιοκτήτης των χρημάτων του. Καλείται να μη λησμονεί όσους, ακόμα και έξω από την πόρτα του σπιτιού του, ζούνε ενδεώς. Καλείται να μη λησμονεί ότι υπάρχει και η μετά θάνατον ζωή. Όμως στην συνάντηση με τον πλούσιο άρχοντα ο Χριστός μάς δείχνει και μιαν άλλη διάσταση του πλούτου: είναι η εξάρτηση που αυτός προκαλεί. Ακόμη και όταν τον αφήνουμε κατά μέρος και η σκέψη μας πάει αλλού, όπως στην περίπτωση του πλούσιου άρχοντα, ο οποίος ως προς τη συμπεριφορά του και τη σχέση του με τον Θεό τηρούσε τις εντολές του Δεκάλογου του Μωυσή, θα λέγαμε ότι ήταν καλός άνθρωπος και εντάξει ως προς το θρησκευτικό τυπικό, και τότε η ιδέα ότι η καρδιά του ανθρώπου θα φύγει από την εξάρτηση από τα χρήματα γίνεται βάρος ασήκωτο που προκαλεί μεγάλη λύπη.
Ο πλούσιος άρχοντας λυπάται για τον λόγο του Χριστού. Είχε ήδη αποφασίσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υπερβεί την εξάρτησή του από τα χρήματά του, διότι δεν μπορούσε να αποσυνδέσει την ευτυχία από αυτά. Μπορούμε άραγε σήμερα να νιώσουμε ότι αξία έχει η αγάπη για να είμαστε ευτυχισμένοι; Ότι μας χρειάζεται συνάνθρωπος; Ότι η σχέση μας με τον Θεό γεννά εμπιστοσύνη στην πρόνοιά του ότι τίποτα από όσα χρειαζόμαστε αληθινά δεν θα μας λείψει, αρκεί να μην αγχωνόμαστε και να μην εξαρτιόμαστε από τα αγαθά μας; Ότι χρειαζόμαστε χρόνο για τους συνανθρώπους μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους οικείους μας, αλλιώς θα εξαρτηθούμε από την δύναμη του χρήματος που κακώς πιστεύουμε ότι μπορεί να εξαγοράσει τα πάντα; Ευχαρίστηση μπορεί να δώσει, χαρά όμως που θα κρατήσει αμφίβολο!
Η συνάντηση του Χριστού με τον πλούσιο άρχοντα μάς υπενθυμίζει τελικά ότι η βασιλεία του Θεού, κάτι που δεν περνά εύκολα από το μυαλό μας, βρίσκεται στην παρούσα ζωή, στις σχέσεις μας, στην αγάπη, στην δημιουργικότητα, στο μοίρασμα, στην εμπιστοσύνη στον Χριστό, στη ζωή της Εκκλησίας. Ας προβληματιστούμε, πλούσιοι, λιγότερο πλούσιοι, φτωχοί, επιδιώκοντες τον πλούτο. «Πλούσιος εστί ο εν ολίγω αναπαυόμενος».
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
26 Νοεμβρίου 2023
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά
