ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 91- ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, «ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΙΝΤΕΡΝΕΤ», εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ
Από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ κυκλοφορεί σε δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση (Ιούλιος 2021) το βιβλίο του δημοσιογράφου και οικονομολόγου Μάκη Παπαγεωργίου με τίτλο «Παιδί και Ίντερνετ». Με εύστοχο τρόπο, πολλά παραδείγματα και μαρτυρίες, ο συγγραφέας αναφέρεται σε ένα μείζον θέμα της οικογενειακής ζωής, που είναι το κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν οι γονείς να επιτρέπουν την χρήση του Διαδικτύου από τα παιδιά τους, τι χρειάζεται να προσέχουν, ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν, ποιο συμβόλαιο χρήσης μπορεί να καθοριστεί ανάμεσα σε γονείς και παιδιά ώστε η αναγκαία χρήση του Διαδικτύου να μην οδηγήσει σε ηθική, ψυχολογική και αναπτυξιακή βλάβη των παιδιών.
Πολύ δυσάρεστα τα στοιχεία που ο συγγραφέας καταχωρεί για τα ζητήματα της παιδικής πορνογραφίας, του εθισμού, της αδυναμίας να υπάρχει μέτρο στο Διαδίκτυο. Η διαστροφή των παιδοφίλων, τα τεχνάσματά τους για να προσελκύσουν θύματα στα παιδιά και τους εφήβους, η άγνοια των γονέων για το τι συμβαίνει, ο φόβος των παιδιών να αποκαλύψουν τους πειρασμούς που βιώνουν, όπως επίσης και το γεγονός ότι υπάρχει «Διαταραχή Εξάρτησης από το Διαδίκτυο», η οποία είναι οριακή όταν το παιδί περνά περισσότερες από 4 ώρες την ημέρα στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να χάνει την αίσθηση του χρόνου, να έχει σύνδρομο FOMO (fear of missing out- φόβος της απώλειας εξαιτίας της αποσύνδεσης), να λέει ψέματα, να απομονώνεται, να ξενυχτά, να τρώει μπροστά στο Διαδίκτυο, να απομακρύνεται από το διάβασμα και τις παρέες του, να κινδυνεύει να κάνει διαδικτυακές παρέες αμφίβολης ηθικής ακεραιότητας, να παραμελεί τον εαυτό του, την προσωπική του φροντίδα, την εμφάνισή του (σελ. 144-146), ενώ έντονα είναι και τα σωματικά συμπτώματα εξάρτησης, ιδίως οι διαταραχές στον ύπνο και οι μυοσκελετικές παθήσεις.
Ευθύνη των γονέων είναι, επειδή δεν είναι ψηφιακοί γηγενείς, αλλά συνήθως ανήκουν στην Generation X (γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1960-1985) ή στην γενιά των Millennials (Γενιά Υ, γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1985-2005), να έχουν ενημέρωση για το διαδίκτυο και να διαμορφώσουν ένα είδος συμβολαίου, συμφωνίας με τα παιδιά τους, ώστε η χρήση του Διαδικτύου να είναι στην προοπτική μιας ασφαλούς σχέσης και όχι καταστροφικής. Εκτός από τα όποια φίλτρα, οι γονείς οφείλουν να συζητούν με τα παιδιά τους, να ελέγχουν τις διαδικτυακές παρέες τους, ιδίως όταν αυτές είναι άγνωστες, με έμφαση στα δωμάτια συζητήσεων (chatrooms) και να τα πείθουν ότι η αποστολή φωτογραφιών τους σε αγνώστους είναι πηγή κινδύνων. Ακόμη κι αν αυτό γίνει, το να ενημερωθούν οι γονείς, μπορεί να προφυλάξει τα παιδιά από άλλες κακοτοπιές. Εννοείται ότι το διαδικτυακό bullying χρήζει άμεσης αντιμετωπίσεως και οι γονείς δεν πρέπει να αδιαφορούν. Τέλος, ηλεκτρονικά παιχνίδια τα οποία παροτρύνουν σε αυτοκτονία ή σε βία, χρειάζεται να ελέγχονται.
Το Διαδίκτυο είναι πηγή γνώσης, συνάντησης και επικοινωνίας, ιδίως στους καιρούς της πανδημίας, ψυχαγωγίας. Ας μη γίνεται για τα παιδιά πηγή εξάρτησης και καταστροφής της κοινωνικότητάς τους, όπως επίσης και αδιαφορίας για την μόρφωση και την γνώση.
Το βιβλίο είναι αφορμή γόνιμου προβληματισμού.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
20 Μαρτίου 2022
