Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ -ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ -ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 Με γενικό θέμα «Αλλάζει ο άνθρωπος; Αλλάζουμε στην οικογένεια; Αλλάζουμε την οικογένεια;» συνεχίστηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 22 Φεβρουαρίου 2020 στην «Γωνιά» οι συνάξεις του κύκλου γονέων και νέων ζευγαριών της Ενορίας Αγίων Πάντων πόλεως. Αφορμή για τις συναντήσεις είναι κείμενα από το τελευταίο βιβλίο του ψυχιάτρου και οικογενειακού θεραπευτή Δημήτρη Καραγιάννη με τίτλο: « Αλλάζει ο άνθρωπος;»

Η δέκατη σύναξη είχε ως θέμα της το «Ο ναρκισσιστικός χαρακτήρας». Ο Δ. Καραγιάννης παρατηρεί: «ο ναρκισσιστικός χαρακτήρας κρύβει την ανασφάλειά του, υποστηρίζει ότι οι αλλαγές είναι αναγκαίες στους άλλους για να τον καταλάβουν. Λατρεύει τον εαυτό του. Ακόμη και στις σχέσεις είναι στην ουσία απών. Ο μελλοντικός νάρκισσος είναι το μικρό παιδί που έχουν πέσει πάνω του όλοι οι ενήλικοι και έχουν ως αποκλειστική έγνοιά τους να του κάνουν όλα τα χατίρια, σαν να είναι το κέντρο του κόσμου. Η μεγαλύτερη τιμωρία του ναρκισσιστικού χαρακτήρα είναι το να μην εμπιστεύεται κανέναν. Να αναγκάζεται να εξαγοράσει τα πάντα. Να τρέμει ότι, όταν τελικά πεθάνει, δεν θα λείψει σε κανέναν».

Με αφορμή τα λόγια αυτά έγινε αναφορά στην θεώρηση της πνευματικής μας παράδοσης για την φιλαρέσκεια και την φιλαυτία. Επισημάνθηκε ότι ναρκισσιστικά στοιχεία κρύβουμε όλοι μας, ιδίως όταν είμαστε φιλάρεσκοι, κάτι που ασυνείδητα φαίνεται στον καθρέφτη που κοιτιόμαστε, στην περιποίηση του εαυτού μας, στην ταύτιση της προσωπικότητας μας με το φαίνεσθαι. Η φιλαρέσκεια ξεκινά από αυτά και φτάνει στ σημείο να μην μπορούμε να ζήσουμε αν οι άλλοι δεν μας προσέχουν. Η φιλαυτία έχει να κάνει με την ειδωλοποίηση του εαυτού μας, με το αίσθημα ότι πάντοτε έχουμε δίκιο, με την απαίτηση οι άλλοι να μας αναγνωρίζουν. Κάποτε ο φίλαυτος γίνεται αναίσθητος και αδιάφορος. Του αρκεί η αυταρέσκεια του και δεν τον νοιάζει τι λένε οι άλλοι γι’  αυτόν, διότι θεωρεί τον εαυτό του πολύ ψηλά, πολύ ανώτερο από εκείνους.

Ο ναρκισσισμός είναι  αρρώστια που έχει εξαπλωθεί στους καιρούς μας. Ο πολιτισμός μας τον καλλιεργεί και μέσα στην οικογένεια τον βιώνουν τόσο οι μεγάλοι όσο και οι μικροί, ιδίως εκεί όπου δεν υπάρχουν όρια. Η πρόοδος βεβαίως θέλει το κίνητρο της ανταμοιβής και η ανταμοιβή καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση. Αυτό όμως είναι κάτι άλλο σε σχέση με την υποτίμηση των άλλων ή ένα αίσθημα θυματοποίησης, προκειμένου οι άλλοι να αναγνωρίσουν το αναντικατάστατό μας.

Το νοιάξιμο μόνο για το εγώ κρύβει συχνά την ανεπάρκεια να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε και ο ναρκισσισμός κλονίζει την σχέση. Η πνευματική ζωή οδηγεί σε έναν άλλον δρόμο:  αυτόν της αγάπης, αυτόν της δημιουργικότητας και της χαράς που μπορούμε να αισθανόμαστε πληρότητα παλεύοντας να πετύχουμε δικούς μας στόχους, που δεν μπορούν να αφίστανται και της αρετής.

Η σχέση μας με τον Χριστό στην εκκλησιαστική ζωή βοηθά αποφασιστικά να γνωρίσουμε το φάρμακο για τον ναρκισσισμό που είναι η ταπεινότητα.

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020, ώρα 4 το απόγευμα στην «Γωνιά» με θέμα  «Υπαρξιακές αλλαγές».