ΜΑΤΑΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ
“Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον” (Λουκ. 5,5)
῾Ο Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε· «Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα παιδευόμασταν καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε· ἐπειδὴ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ».
Μία αναγνώριση που αποκαλύπτει μια επίγνωση διατυπώνει ο απόστολος Πέτρος, όταν ο Χριστός του ζητά να ρίξει το δίχτυ στη θάλασσα. “Όλη νύχτα παιδευόμασταν και δεν πιάσαμε τίποτα”. Ο άνθρωπος που μοχθεί για να επιβιώσει, για να θρέψει την οικογένειά του, με τον τρόπο που είναι η εργασία του, διαπιστώνει ότι κοπιάζει, αλλά μάταια. Και το αναγνωρίζει.
Πόσες φορές στη ζωή μας δεν συμβαίνει αυτό; Να κοπιάζουμε, είτε στην εργασία, είτε στις σχέσεις μας με τους άλλους, είτε με τα παιδιά μας, είτε με τους στόχους που έχουμε βάλει, και να διαπιστώνουμε ότι ο κόπος μας δεν έχει αποτελέσματα; Άλλοτε, παραιτούμαστε. Άλλοτε, επιμένουμε εν γνώσει μας ότι το πιο πιθανό είναι η ήττα, η αποτυχία να συνεχιστούν. Άλλοτε, απογοητευόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Άλλοτε, αλλάζουμε κατεύθυνση.
Ας αναρωτηθούμε όμως κατά πόσον μπορούμε να ξαναδούμε αλλιώτικα τη ζωή, τον κόπο μας, τις σχέσεις μας, τους στόχους μας με τον Χριστό παρόντα; Ο Πέτρος έκανε τον αγώνα του, χωρίς αποτέλεσμα. Το πρωί συναντά τον Χριστό και του δίνει την άδεια να ανεβεί στο πλοίο του και να κηρύξει το Ευαγγέλιο στους ανθρώπους. Και στην εντολή που του δίνει να ρίξει το δίχτυ και πάλι, αφήνει κατά μέρος όποιες άλλες σκέψεις και υπακούει.
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που λείπει ο Χριστός. Γι’ αυτό τα έργα μας μοιάζουν μάταια. Όταν ο Χριστός είναι παρών, τότε εισέρχεται στην πορεία μας και το Ευαγγέλιο. Ο λόγος και ο τρόπος της αγάπης. Η οδός που μας καλεί να αξιοποιήσουμε τα χαρίσματά μας με υπακοή σ’ Αυτόν που μας τα έδωσε, με προσφορά στους άλλους, με αφετηρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Το χάρισμα της αλιείας ο Πέτρος θα το αξιοποιήσει πλέον, μετά την υπακοή που έκανε στον Χριστό και το θαύμα που έζησε το δίχτυ του να γεμίσει από ψάρια, για να καλέσει στην οδό του Ευαγγελίου κι άλλους ανθρώπους. Καταλαβαίνει ότι είναι αμαρτωλός και δεν επαρκεί. Νιώθει όμως την εμπιστοσύνη της παρουσίας του Χριστού και δε θα κάνει πίσω. Θα τα αφήσει όλα για Εκείνον.
Ας μην αποκάμουμε στη ζωή και στις προσπάθειές μας, θεωρώντας τες μάταιες, αλλά ας αφήσουμε τον Χριστό με το Ευαγγέλιο της αγάπης να μας καθοδηγήσει. Ας βάλουμε αγάπη σε ό,τι κάνουμε και σε ό,τι στοχεύουμε. Ας βάλουμε αγάπη με όποιους σχετιζόμαστε. Κι ας σκεφτούμε τις παραινέσεις του Χριστού. Θα νιώσουμε τότε μέσα μας τη φώτιση που θα μας δείξει τον δρόμο του “θα παλέψω για μια άλλη φορά, επειδή μου το ζητάς Εσύ”. Και με επίγνωση της αμαρτωλότητάς μας, δεν θα χάσουμε.
Το μάταιο θα καρπίσει.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023
Α’ Λουκά
