ΕΓΩ ΓΑΡ ΕΓΝΩΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΞΕΛΘΟΥΣΑΝ ΑΠ’ ΕΜΟΥ
ΕΓΩ ΓΑΡ ΕΓΝΩΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΞΕΛΘΟΥΣΑΝ ΑΠ’ ΕΜΟΥ
«Ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ῞Ηψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ» (Λουκ. 8, 45-46))
᾿Ενῶ ὅλοι ἀρνιοῦνταν, ὁ Πέτρος καὶ ὅσοι ἦταν μαζί του ἔλεγαν· «Διδάσκαλε, οἱ ὄχλοι ἔχουν στριμωχτεῖ κοντά σου καὶ σὲ πιέζουν, κι ἐσὺ λὲς ποιὸς μὲ ἄγγιξε;» ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως εἶπε· «Κάποιος μὲ ἄγγιξε, γιατὶ ἐγὼ ἔνιωσα νὰ βγαίνει ἀπὸ μένα δύναμη».
Οι άνθρωποι έχουμε ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μας τη δύναμη. Αυτή μπορεί να είναι σωματική. Έχει να κάνει με την ικανότητά μας να αντέχουμε στον πόνο. Με την ενέργεια που βγάζουμε στις επιθέσεις των άλλων. Με τη δημιουργικότητα που πηγάζει από τη σκέψη, τη φαντασία, την όρεξη, τον έρωτα. Κάποτε και με την εχθρότητα, την ικανότητα να νικήσουμε τον άλλο, υποτάσσοντάς τον στη σωματική μας ισχύ, κάνοντάς τον υποχείριό μας, κακοποιώντας τον, συντρίβοντάς τον, στερώντας του την ελευθερία. Η δύναμη όμως είναι και εκ της θέσεώς μας, της εξουσίας που έχουμε. Μπορούμε να υποτάξουμε τον άλλον βάζοντάς τον στο περιθώριο, πιέζοντάς τον να κάνει αυτό που εμείς επιθυμούμε ή αναγκάζοντάς τον, ακόμη κι αν δεν το θέλει, να ακολουθήσει το πρόγραμμά μας. Μπορούμε όμως και να τον οδηγήσουμε στο αγαθό, χρησιμοποιώντας τη δύναμή μας για να τον κινητοποιήσουμε, να του δείξουμε την αλήθεια, με αγάπη, καλοσύνη και επιμονή. Η δύναμη όμως μπορεί να είναι και πνευματική. Με τις σκέψεις, τις ιδέες, τη φιλοσοφία μας, να νικήσουμε στους αγώνες λόγων ή αποδοχής από την κοινωνία των προσώπων. Άλλοτε, νικάμε με την αρετή μας, βάζοντας δύναμη στον εαυτό μας να υποτάξει το θέλημά του στο θέλημα του Θεού. Βάζοντας δύναμη για να μεταμορφώσουμε τα πάθη σε δημιουργικότητα, σε προσφορά, σε ανιδιοτέλεια, σε αγάπη.
Βλέποντας το πρόσωπο του Χριστού και τον τρόπο που δρα στον κόσμο, ιδίως κατά τα θαύματά Του, διαπιστώνουμε ότι χρησιμοποιεί κάθε μορφή δύναμης. Τόσο στο θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσης, όσο και στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, για παράδειγμα, από το σώμα Του πηγάζει ενέργεια. Η γυναίκα Τον αγγίζει και γιατρεύεται. Ο Κύριος αγγίζει την κόρη του Ιάειρου και εκείνη ανασταίνεται. Η σκέψη και το πνεύμα του Χριστού αποπνέουν δύναμη. Αντιλαμβάνεται άμεσα ότι η γυναίκα Τον έχει πλησιάσει κρυφά και Τον έχει αγγίξει και δεν μένει στην εμφανή απάντηση του Πέτρου, ότι ο όχλος έχει στριμωχτεί κοντά Του. Νιώθει τον πόνο του Ιάειρου και δεν αποδέχεται την εμφανή αντίληψη των ανθρώπων του σπιτιού ότι το κορίτσι πέθανε και δεν πτοείται από την ειρωνεία τους να αποδεχτούν ότι αυτή κοιμάται. Ο λόγος του Χριστού είναι δύναμη. Προτρέπει τη γυναίκα να φανερώσει την αλήθεια και τον Ιάειρο να πιστέψει. Η θεανθρώπινη φύση Του μας δείχνει ότι η δύναμη που πηγάζει από Εκείνον είναι αλήθεια και αγάπη και ελευθερώνει από το κακό και τον θάνατο.
Πλαστήκαμε ελεύθεροι από τον Θεό. Πλαστήκαμε δυνατοί. Απομένει σε μας να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας για να νικήσουμε τον θάνατο, το ψέμα, τον χωρισμό, τη διάσπαση. Να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας για να γνωρίσουμε γιατί ζούμε και να μοιραστούμε αυτή τη γνώση και την εμπειρία με τους συνανθρώπους μας. Να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας όχι για να υποτάξουμε τον πλησίον, αλλά για να τον φωτίσουμε. Αρκεί να δεχτούμε στις καρδιές μας τη δύναμη που μας προσθέτει ο Χριστός. Τη δύναμη της πίστης, της αγάπης, της αλήθειας και να καταστήσουμε τη δική Του παρουσία δρόμο και τρόπο ζωής μας, μέσα στην Εκκλησία και σε κάθε στιγμή της ύπαρξής μας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
29 Οκτωβρίου 2023
Κυριακή Ζ’ Λουκά
