«ΑΣΕ ΜΕ» – ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ; -ΤΟ ΟΓΔΟΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
«ΑΣΕ ΜΕ» – ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ; -ΤΟ ΟΓΔΟΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Με γενικό θέμα «24 ώρες στην ζωή της οικογένειας» συνεχίστηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 26 Ιανουαρίου 2019 στην «Γωνιά» οι συνάξεις του κύκλου γονέων και νέων ζευγαριών της Ενορίας Αγίων Πάντων πόλεως.
Η όγδοη σύναξη είχε ως θέμα της το «Άσε με». Αφορμή στάθηκε το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου « Τι έπαιξα στο Λαύριο» και ο στίχος « δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».
Με αφορμή την δυσκολία κατανόησης του είδους της γλώσσας που χρησιμοποιούν τα παιδιά στην επικοινωνία τους με τους μεγάλους, μία γλώσσα εικονική, μία γλώσσα εγωκεντρική, μία γλώσσα με αισθηματικές- σωματικές προεκτάσεις (πονηρή) και μία γλώσσα «θεληματάρικη», τονίστηκε ότι χρειάζεται να ακούμε με προσοχή τι μας λένε τα παιδιά και να προσπαθούμε να εντοπίσουμε τι θέλουν πραγματικά να πούνε. Ότι η γλώσσα των παιδιών θέλει κατανόηση και όχι πανικό.
Ιδίως όταν τα παιδιά απευθύνουν στους γονείς τους την φράση ΑΣΕ ΜΕ, οι γονείς δεν πρέπει να αφήνουν αυτήν την φράση ασχολίαστη, διότι όταν λυπούνται τα παιδιά τους ή δεν έχουν διάθεση να κουβεντιάσουν μαζί τους και να επιμείνουν είτε σε μία εργασία την οποία έχουν αναθέσει στα παιδιά τους είτε στο να τηρήσουν τα παιδιά το πρόγραμμά τους είτε να μιλήσουν για ό,τι τους προβληματίζει, θα το βρούνε μπροστά τους. Το παιδί θα θεωρήσει ως κεκτημένο του να μην κάνει αυτό που του ζητούνε οι γονείς, να μην συζητά, να μην επικοινωνεί ουσιαστικά.
Βεβαίως τα αιτήματα ή οι εντολές των γονέων κάποτε έρχονται σε λανθασμένο χρόνο, σε λανθασμένο timing, όταν τα παιδιά είτε δεν έχουν διάθεση είτε και οι γονείς δεν είναι σε φάση να υπερασπιστούν τις εντολές τους. Ρόλο αποφασιστικό παίζει και ο τρόπος που γίνεται η επικοινωνία, αν είναι σαφής, δηλαδή απαρερμήνευτος, όχι με απότομο ύφος, αλλά και χωρίς υποχώρηση, ενώ τα όποια αιτήματα των γονέων πρέπει να είναι υλοποιήσιμα.
Παρόλα αυτά το ΑΣΕ ΜΕ είναι σημάδι μιας διαφορετικής γλώσσας, που οι γονείς καλούνται να αποκωδικοποιήσουν. Είναι αυτονόητο ότι οι γονείς δεν πρέπει να επιτρέπουν να συζητιέται το αν αγαπούνε τα παιδιά τους. Συχνά όμως έχει σημασία να μην θεωρούν αυτονόητο ότι τα παιδιά τους τούς καταλαβαίνουν. Είναι αλλού το μυαλό και αλλού οι εκτιμήσεις μεταξύ μεγαλύτερων και μικρότερων.
Παράλληλα, χρειάζεται οι γονείς να δίνουν στα παιδιά τους να καταλάβουν πώς αισθάνονται και οι ίδιοι για την συμπεριφορά των παιδιών τους. Στις παλαιότερες εποχές δεν υπήρχε τέτοιο περιθώριο συζήτησης. Η σωματική τιμωρία, οι φωνές, η πειθαρχία έλυναν τα θέματα κατανόησης μη αντιμετωπίζοντάς τα, αλλά παρακάμπτοντάς τα. Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες μέθοδοι δεν μπορούν να έχουν με την παιδαγωγική αγάπη. Όμως και η υποχωρητικότητα των γονέων δεν ωφελεί. Τα όρια πρέπει να μπαίνουν και με ρεαλισμό οι γονείς να μην αφήνουν το ΑΣΕ ΜΕ να κυριαρχεί.
Αυτονόητο είναι πως και οι γονείς δεν πρέπει να λένε το ΑΣΕ ΜΕ ούτε στα παιδιά ούτε μεταξύ τους.
Η πίστη, με την αγάπη, την προσευχή και τον διάλογο που ζητά από τον άνθρωπο, βοηθά τους γονείς να έχουν γνήσια επικοινωνία με τα παιδιά και να μην επιτρέπουν ούτε θρασύτητα, αλλά ούτε και να αφήνουν απροσέγγιστη την διάθεση των παιδιών σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές.
Η επόμενη συνάντηση θα γίνει το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019, ώρα 4 το απόγευμα στην «Γωνιά» με θέμα «Πεθαμένες καλησπέρες».
