«ΣΕ ΠΑΙΔΕΥΩ ΓΙΑΤΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ!»

«ΣΕ ΠΑΙΔΕΥΩ ΓΙΑΤΙ Σ’  ΑΓΑΠΩ!» – ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 Ολοκληρώθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 28 Απριλίου 2018 οι συνάξεις του κύκλου γονέων και νέων ζευγαριών της Ενορίας Αγίων Πάντων πόλεως για το ιεραποστολικό έτος 2017-2018. Αφόρμηση ήταν το βιβλίο  του γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας» (εκδόσεις  ΕΝ ΠΛΩ).

Η δέκατη πέμπτη σύναξη είχε ως θέμα της το «Σε παιδεύω γιατί σ’  αγαπώ!». Ο γέροντας Θαδδαίος επισημαίνει ότι οι « πώς θα ξέρουμε αν ο Θεός μας αγαπά πραγματικά, αν δεν μας περάσει μέσα από πολλή οδύνη και θλίψη;».

Ανάλογη είναι και η ζωή του ζευγαριού. Ο έρωτας είναι ο μηχανισμός εκείνος που στην πληρωτική του πορεία αφήνει κατά μέρος το αρχικό « ξένον» του ζευγαριού μεταξύ τους και γεννά οικειότητα. Όμως η φθορά του χρόνου, η συνήθεια, αλλά και το γεγονός ότι οι ευθύνες της οικογένειας αυξάνουν, κάνουν τον έρωτα να υποχωρεί και το ξένον να επανέρχεται σταδιακά στην σχέση του ζευγαριού. Αποκορύφωμα είναι όταν τα παιδιά φύγουν από το σπίτι.

Για να αποφευχθεί αυτή η επιστροφή του ξένου, ο άνθρωπος χρειάζεται να παιδέψει τον εαυτό του στην πνευματική πορεία. Στην συγχώρεση και στην ειρηνικότητα. Στο να μην απελπίζεται από τον χαρακτήρα του, αλλά ούτε και από τον χαρακτήρα του άλλου. Στο να βλέπει τα λάθη του πρωτίστως και μετά τα λάθη του άλλου. Στο να αισθάνεται ότι το παίδεμα που υφίσταται από τον άλλο λειαίνει τον δικό του χαρακτήρα, τον κάνει από τραχύ ήπιο, τον βοηθά να αγαπά και να αντέχει, αλλά και να μην θέλει να γίνεται το δικό του θέλημα.

Οι άνθρωποι σήμερα αισθανόμαστε ότι ο άλλος μας παιδεύει και διότι αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι η μόνη, καθώς κι εμείς τον παιδεύουμε, και διότι μας βολεύει να θεωρούμε τον άλλο ξένον, διότι τότε δικαιολογούμε στον εαυτό μας τα πάντα. Αν εμείς θέλουμε να τον αισθανόμαστε οικείο και νομίζουμε πως κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται, διότι μας θεωρεί ξένους, τότε είμαστε εντάξει και μπορούμε κι εμείς με τη σειρά μας να τον απορρίψουμε εντός μας. Ας λάβουμε υπόψιν ότι η αυτοκριτική ως κίνηση αγάπης δεν επιδιώκεται από τους πολλούς, αλλά μόνο ως ψυχολογική προτροπή συχνά συνοδευόμενη από ενοχές που μας παραλύουν, χωρίς να λύνουν τα προβλήματά μας.

Όταν αγαπούμε ξέρουμε να ζητάμε συγχώρεση, να το εννοούμε και να βλέπουμε ότι ο άλλος δεν είναι ξένος, αλλά ο άνθρωπός μας. Είναι αναπόφευκτο να τον παιδεύουμε και να μας παιδεύει, αλλά δεν είναι αυτονόητο ότι κρατούμε την αγάπη. Καλούμαστε πάντως να μείνουμε πιστοί στον άλλον εφ’  όρου ζωής, διότι ο τελικός σκοπός του γάμου είναι η συνάντηση του ζευγαριού με τον Θεό και όχι η δικαίωση στην γη.

Κλειδί είναι η πίστη στον Θεό και η υπενθύμιση ότι ο έρωτας μπορεί να μας κρατήσει οικείους αν το θέλουμε, παρά τους πειρασμούς των καιρών μας. Βήματα ταπεινοφροσύνης και υπομονής συμβάλλουν αποφασιστικά.

Οι γονείς- μέλη της σύναξης, αλλά και τα παιδιά που συμμετέχουν στις κατηχητικές ομάδες της ενορίας, θα κλείσουν επίσημα τις συναντήσεις τους για φέτος με ολοήμερη εκδρομή στα Γρεβενά και στο μοναστήρι του Σπηλαίου το Σάββατο 19 Μαΐου 2018. Η εκδρομή θα περιλαμβάνει ακόμη γνωριμία με την φύση και ένα είδος οικογενειακού Survivor, με φιλοξενία από την Μητρόπολη Γρεβενών.