ΝΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΡΕΛΛΗ 9

«Ο χρόνος

μοιραίος ίσως και μάταιος

ασύλληπτος.

Ο χρόνος

καθαρός πολύτιμος

σταθερός απείραχτος

δυνατός συμπαγής

ολόκληρος νοητός ατελείωτος

αιώνιος αστείρευτος αέναος άθιχτος

ακέραιος ακατάπαυστος

διαρκής ασάλευτος

αδίσταχτος αδιαίρετος

ακίνητος άκρατος αδέσμευτος

πυκνός αδιάφορος αδιαπέραστος

ο χρόνος αδιάλλαχτος

αδιάλεχτος απρόσιτος αδιήγητος

αγνώριστος άγνωστος άδηλος

πολύπλοκος ποικίλος ανεξήγητος

βέβαιος αβέβαιος

χρόνος αβίαστος απροσδόκητος

αδοκίμαστος αδιέξοδος

χρόνος βαθύς και τραχύς.

Αγέρωχος πλούσιος, άφθονος

o χρόνος ακριβής αιφνίδιος

φανερός ο δίκαιος υπερήφανος

ένας ο μοναδικός χρόνος, λαμπρός

ο έξοχος νέος διαρκώς

ένδοξος θείος ο χρόνος»

(«Χαιρετισμός», από την συλλογή «Φαντασία του χρόνου», 1949)

Δεν είναι επανάληψη το Πάσχα. Δεν είναι μία τοποθέτηση στον χρόνο που τελειώνει. Είναι διάρκεια. Παίρνει τον χρόνο και τον κάνει αιωνιότητα. Την αλήθεια που μοιάζει αποφατική, την κάνει κατάφαση Ζωής και Αφθαρσίας. Το Πάσχα είναι Πρόσωπο. Στα δάκρυά Του είμαστε εμείς. Στα χαμόγελά Του είμαστε εμείς. Στις πληγές από τα αγκάθια είμαστε Εμείς. Στα σημάδια από τα καρδιά και την λόγχη είμαστε εμείς. Στο ψωμί, το ψάρι, το μέλι είμαστε εμείς. Σε μια πορεία στον χρόνο προς Εμμαούς είμαστε εμείς. Στο βασίλεμα της μέρας είμαστε εμείς. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα «μείνον μεθ’ημών». Είναι το να γίνουμε ένα μαζί Του στον άρτο και τον οίνο της μεταβολής. Εκείνος κάνει όλες τις στιγμές του χρόνου ένα μαζί μας. Ο Ιησούς, ο νικητής του θανάτου. Ο αιώνιος χρόνος, γιατί τίποτα δεν χάνεται, και ο άχρονος γιατί όλα γίνονται καινά. Στο πρόσωπό Του.

π. Θ.

25 Απριλίου 2022

Νια Δευτέρα