π. ΛΙΒΥΟΣ, «ΑΝ…ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή»

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ 158- π. ΛΙΒΥΟΣ, «ΑΝ…ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή», εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ  

Ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, γνωστός ως π. Λίβυος, καθώς ζει και διακονεί στην νότια πλευρά της Κρήτης, στο Λιβυκό πέλαγος, στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «ΑΝ…ζούσα τη ζωή μου απ’ την αρχή» (εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ) απαντά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο σε έναν μεγάλο προβληματισμό που πολλές φορές οι άνθρωποι διατυπώνουμε. Αν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε τη ζωή μας από την αρχή, θα αλλάζαμε κάτι ή όχι;

Το ερώτημα είναι κατεξοχήν πνευματικό. Έχει να κάνει με το αν υπάρχουν στοιχεία και σημεία της ζωής μας, για τα οποία μετανιώνουμε. Ο π. Λίβυος μάς υποδεικνύει την απάντηση: η ζωή κρίνεται στις στιγμές της. Συνήθως μιλάμε για τις μεγάλες αλλαγές που θα έπρεπε να κάνουμε, αλλά ξεχνούμε ότι τα πάντα κρίνονται στη στιγμή. Στον λογισμό της στιγμής. Στην επιθυμία της στιγμής. Στο πάθος που γεννιέται ή θεριεύει στη στιγμή. Μάς υπενθυμίζει και κάτι ακόμη: ότι «ζω σημαίνει ταξιδεύω». Επομένως, κάθε στιγμή της ζωής μας μπορεί να γεννήσει το θαύμα, αρκεί να έχουμε τον νου μας. Χρειάζεται τόλμη, άφημα του βολέματός μας, της όποιας σταθερότητας που γίνεται παγίδα. Χρειάζεται κολύμπι στη θάλασσα, για να βρούμε την έκπληξη ή, μάλλον, για να γίνουμε εμείς η έκπληξη. Κι εδώ έρχεται ο τρόπος της πίστης, η παρουσία του Χριστού.

Αν έχουμε φτιάξει μέσα μας έναν Χριστό των βεβαιοτήτων, έναν Χριστό που θα μας δώσει έτοιμη τροφή, τότε δύσκολα θα μπορέσουμε να ζήσουμε τη χαρά της πίστης, επαναπαυμένοι στη ρουτίνα της.  Χρειάζεται η ρουτίνα, προφανώς. Γνωρίζεις τον τρόπο. Όμως αν δεν διψάς για Θεό στη ζωή, αν δεν διψάς να Τον βρεις στην αγάπη, στον συνάνθρωπο, στις εμπειρίες της ζωής, στην απόφαση για αλλαγή και μετάνοια, τότε η ρουτίνα θα σε καταπιεί και θα σε κάνει να είσαι βέβαιος για τον Θεό σου, μόνο που Αυτός δεν θα είναι στην καρδιά σου, αλλά στη σκέψη σου φτιαγμένος με έναν τρόπο στον οποίο δεν θα χωρά ο συνάνθρωπος, ίσως ούτε και ο ίδιος ο εαυτός σου.

«Αν» λοιπόν  « θέλαμε να ζήσουμε τη ζωή μας από την αρχή», ο π. Λίβυος προτείνει να τη δούμε ως δώρο και όχι ως βάρος. Να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, για να αλλάξουμε. Να μην περιμένουμε μια ζωή χωρίς προβλήματα, γιατί αυτό είναι το μόνο πρόβλημα. Να βλέπουμε τα λάθη ως μέρη της ζωής μας. Να ταξιδεύουμε τη ζωή δίχως προορισμό, δέσμιοι της ανάγκης αυτού που διαλέξαμε. Να μην απουσιάζουμε από τη ζωή μας, ούτε από τη ζωή των οικείων μας. Να ζούμε ένα «άχρηστο» όνειρο και όχι ένα χρήσιμο ψέμα. Να μην ανησυχούμε για πράγματα που δεν θα συμβούν ποτέ. Να ζούμε περισσότερο με ερωτήματα παρά με απαντήσει. Να λέμε όλα τα « σ’ αγαπώ» που φοβηθήκαμε να πούμε. Να μην αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα, αλλά να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Και να αναζητούμε πληρότητα χαράς στη ζωή μας, με τους άλλους και με τον εαυτό μας. Και πάντα, μαζί με τον Θεό.

Ένα βιβλίο αισιοδοξίας, ένα βιβλίο ευχαριστιακό και δοξολογικό, ένα βιβλίο που μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας σ’ αυτό. Αξίζει η μελέτη του!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

1η Μαρτίου 2025