Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Ο έρωτας είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Τραγούδια, ταινίες, θέατρο, λογοτεχνία, διαφημίσεις, μικροί, μεγάλοι, ζωγραφική και μαγειρική τον έρωτα υμνούν, τα πάθη του έρωτα περιγράφουν, την μυστηριώδη δύναμη που έλκει τους ανθρώπους και τους κάνει να μην μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο. Τόσο που να αναρωτιέται κανείς, αν όντως η ύπαρξή μας δεν μπορεί με άλλο τρόπο να σταθεί, να ζήσει. Γιατί ο έρωτας προβάλλεται ως ο μοναδικός τρόπος ζωής.
Ο άλλος είναι εκείνο το ιδιαίτερο στοιχείο που λείπει, το συμπλήρωμα, το μισό. Και χωρίς το μισό ο άνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει ολόκληρος και πληρωμένος βιωματικά. Γι’ αυτό όλοι σχεδόν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια διαρκή αναζήτηση του άλλου, προσπαθούν να καλύψουν το κενό που αισθάνονται μέσα από την κοινωνία με το πρόσωπό του. Αυτή η δίψα για κοινωνία είναι τελικά ένα από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, υποδηλώνει την αυτοσυνειδησία του ανθρώπου και την ετερότητα, που δεν μπορεί να νοηθεί, παρά μόνο σε αναφορά με το πρόσωπο του άλλου.
Αυτή την αγάπη και την αναζήτηση του άλλου προβάλλει ιδιαιτέρως η Εκκλησία μας την Μεγάλη Εβδομάδα. Ο Νυμφίος Χριστός είναι εκείνος ο αλλιώτικος Άλλος, ο οποίος πλησιάζει εν τω μέσω της νυκτός, στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας, κτυπά και περιμένει να Του ανοίξουμε. Περιμένει να Τον αφήσουμε να μπει στην καρδιά μας, να την πληρώσει και να μας δώσει εκείνη τη γνησιότητα ύπαρξης, αισθημάτων και αιωνιότητας, να μας δώσει το έπαθλο του έρωτά του, που δεν είναι άλλο από τη σωτηρία!
Μακάριος όποιος του ανοίξει. Γιατί θα μάθει πώς κοινωνεί τη ζωή. Και η ζωή δεν κοινωνείται με τα πάθη, αλλά με το πάθος, δηλαδή με τη θυσία για τον άλλο. Κι είναι εκείνος ο πρώτος Άλλος, ο οποίος υπέστη το πάθος για την ξεχωριστή ύπαρξη του καθενός από μας. Και μας δείχνει το δρόμο. Ότι δεν μπορείς να κοινωνήσεις γνήσια με τον άλλο, δεν μπορεί ο άλλος να γίνει το συμπλήρωμά σου, ούτε εσύ το δικό του, αν δεν υποστείς το πάθος.
Κοινωνία δεν επιτυγχάνεται μέσα στην αμαρτία, αλλά με τη θυσία του εγωισμού και της κακίας. Κοινωνία δεν επιτυγχάνεται με το συμφέρον, αλλά με την αγάπη που το υπερβαίνει. Κοινωνία δεν επιτυγχάνεται με την γαστριμαργία του καταναλωτισμού, αλλά με την εγκράτεια και τη νηστεία. Κοινωνία δεν επιτυγχάνεται με τη δουλεία στους διαμορφωτές του νου, αλλά με την ελευθερία νου και ψυχής. Κοινωνία δεν επιτυγχάνεται με λεκιασμένη συνείδηση, αλλά με μετανοημένη πορεία.
Αυτός ο Άλλος έρχεται ξανά και ξανά στη ζωή μας. Δεν είναι μόνο το Πάσχα. Ξέρει ότι η καρδιά μας δεν έχει και πολλά περιθώρια ανοίγματος, αλλά επιμένει. Επιμένει με τη φλόγα του ερωτευμένου, ο οποίος υπερνικά κάθε εμπόδιο προκειμένου να φτάσει στο πρόσωπο που αγαπά. Και αφιερώνει “όττω έραται” το πάθος Του και περιμένει τη δική μας δίψα για γνήσια κοινωνία. Κι όπως ο ερωτευμένος ξεκινά έστω από μια απλή ματιά ή ένα χαμόγελο του προσώπου που αγαπά, έτσι κι ο Νυμφίος θέλει ένα μικρό τόπο στην καρδιά μας. Για να την κάνει να πλημμυρίσει από μια γεύση διαφορετική. Αυτή της Βασιλείας Του!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην « Ορθόδοξη Αλήθεια»
Στο φύλλο της Μεγάλης Τετάρτης 4 Απριλίου 2018
