ΕΡΓΟΝ ΠΟΙΗΣΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ
“Tέκνον Τιμόθεε, νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον” (Β’ Τιμ. 4,5)
“Παιδί μου Τιμόθεε, νὰ εἶσαι σώφρων σέ ὅλα, κακοπάθησε, κάμε ἔργο εὐαγγελισμοῦ, τὴ διακονία σου κάνε στὴν ἐντέλεια”.
Την Κυριακή προ των Φώτων η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει, διά του αποστολικού αναγνώσματος της προς Τιμόθεον Δευτέρας επιστολής του αποστόλου Παύλου, ότι για να μπορέσουμε ως χριστιανοί να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή της Θεοφάνειας του Κυρίου και του αγιασμού της κτίσης και των ανθρώπων, χρειάζεται να τηρήσουμε κάποιες προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι να έχουμε νήψη, εγρήγορση, σωφροσύνη. Αυτό σημαίνει να μπορούμε να βλέπουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού στις περιστάσεις της ζωής, στις δοκιμασίες, στους πειρασμούς, στους λογισμούς, στο πνεύμα του κόσμου τούτου και να μη λυγίζουμε. Να διαλέγουμε να πράττουμε αυτό που ζητά ο Θεός, την αγάπη, την εγκράτεια και το μέτρο, της σωφροσύνη, δηλαδή να μην παρασυρόμαστε από ό,τι ο κόσμος προβάλλει ως οδό ευτυχίας.
Η δεύτερη είναι η κακοπάθεια. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να φοβηθούμε τον κόπο, ακόμη κι αν αυτός μας οδηγεί στην ταλαιπωρία του σώματος και της ψυχής, στο να δαπανούμε χρόνο για τον Θεό, στο να μην έρχονται τα πράγματα όπως ο κόσμος υποδεικνύει ότι θα πρέπει να έρθουν και όμως να υπομένουμε. Μικρή κακοπάθεια είναι η αγρυπνία. Είναι η νηστεία. Είναι ο χρόνος της προσευχής. Είναι το να εκκλησιαστούμε, παρά το βαρύ πρόγραμμα που πιθανόν να έχουμε. Είναι το να στερηθούμε κάτι για την αγάπη του Χριστού. Πάντως είναι καθετί που μας βγάζει από τη ρουτίνα, την ευκολία, την άνεσή μας, επειδή αγαπούμε τον Θεό.
Η τρίτη είναι το έργο του ευαγγελιστή. Ο ευαγγελιστής είναι αυτός που αναγγέλλει το χαρμόσυνο μήνυμα του ερχομού του Χριστού στον κόσμο, το μήνυμα της Εκκλησίας, της βασιλείας του Θεού, το μήνυμα της αγάπης, του φωτός και της ελπίδας, το μήνυμα της αντίστασης στο εκκοσμικευμένο πνεύμα, στο σαρκικό φρόνημα, το μήνυμα της συνάντησης με τον πλησίον, το μήνυμα της θείας Ευχαριστίας που κάνει τον άνθρωπο να κοινωνεί τον Χριστό ως Σώμα και Αίμα, να παίρνει ζωή και να την μεταποιεί σε αγάπη και ελπίδα. Αυτό το έργο θέλει λίγο και πράξη. Θέλει έξοδο από την προτεραιότητα του εγώ. Από τους τέσσερις τοίχους κάθε σπιτιού και το βόλεμα της ύπαρξης. Θέλει φωνή. Θέλει προσευχή. Θέλει βαθιά πίστη. Είναι ένα έργο ζωής, που δεν έχει τέλος.
Η τέταρτη είναι το αίσθημα της διακονίας, που πρέπει να φτάνει στον βαθμό της τελειότητας. Και διακονία σημαίνει αναγνώριση της αποστολής που ο κάθε χριστιανός έχει. Από το να παλέψει να κρατήσει την οικογένειά του, να μοιραστεί το φως της πίστης, να έχει την έγνοια ο Χριστός να είναι Αυτός που φαίνεται μέσα από τη δική του στάση και καρδιά, μέχρι και το να δείχνουμε στον κόσμο ότι μέσα από τις γιορτές της πίστης και της Εκκλησίας η ζωή αλλάζει, αγιάζεται, καινουργείται.
Αυτές οι προϋποθέσεις μοιάζουν δύσκολες στον κόσμο μας, μοιάζουν δύσκολες στη ζωή μας, η οποία κινείται στην προοπτική της ευτυχίας κατά άνθρωπον, όπως η εποχή μας διατρανώνει. Και αυτή η προοπτική έρχεται απέναντι στις προϋποθέσεις αυτές. Αντί για τη νήψη, ο κόσμος ζητά την απορρόφηση από τη δική του πραγματικότητα, την εικονική, την ηδονιστική, την εγωκεντρική. Αντί για την κακοπάθεια, την άνεση με κάθε μέσο. Αντί για το έργο του ευαγγελιστή, το έργο του πλουτισμού και της αυτάρκειας. Αντί για την διακονία, την απαίτηση οι άλλοι να μας υπηρετούν. Έτσι, η γιορτή του Αγιασμού δεν δείχνει να έχει νόημα για τον κόσμο. Πώς να θελήσεις να αγιαστείς, όταν η αγιότητα και ο αγιασμός είναι κάτι ξένο στις προοπτικές σου; Γι’ αυτό και αρκούμαστε στο ύδωρ του Αγιασμού, στο έθιμο, στην αργία, στο θέαμα, χωρίς να μπαίνουμε στην προοπτική του Χριστού, της Βασιλείας των ουρανών, του φωτισμού σύνολης της ύπαρξης.
Ας προετοιμαστούμε πνευματικά για τη μεγάλη γιορτή. Ας νηστέψουμε. Ας ζητήσουμε τον φωτισμό της αγιότητας, τον φωτισμό του Χριστού, την Εκκλησία ως τρόπο ζωής. Και ας κάνουμε έναν μικρό αγώνα οι προϋποθέσεις που θέτει ο Απόστολος Παύλος να είναι ο δικός μας τρόπος μετοχής στη γιορτή και στην όντως Ζωή, την αναπλασμένη και ανακαινισμένη εν Χριστώ.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
5 Ιανουαρίου 2025
Κυριακή προ των Φώτων
