«ΔΕΝ ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΩ ΠΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ» – ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Με αφόρμηση από το βιβλίο του γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας» (εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ) συνεχίστηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 10 Ιανουαρίου 2018 στην «Γωνιά» οι συνάξεις του κύκλου γονέων και νέων ζευγαριών της Ενορίας Αγίων Πάντων πόλεως.
Η ένατη σύναξη είχε ως θέμα της το «Δεν θα δακρύσω πια για σένα». Ο γέροντας Θαδδαίος αναφέρει ότι «υπάρχουν πολλά είδη δακρύων. Κάποιοι άνθρωποι κλαίνε από οργή, άλλοι για να πικάρουν κάποιον και άλλοι επειδή υπέστησαν προσβολή. Κάποιοι κλαίνε επειδή έχασαν αγαπημένο πρόσωπο. Υπάρχουν επίσης δάκρυα μετανοίας, όταν δηλαδή η συνείδηση ενός ανθρώπου του λέει ότι έχει διαπράξει πολλές αμαρτίες». Υπάρχουν όμως και τα δάκρυα της καθημερινότητας, αυτά που πηγάζουν από συγκρούσεις, από απογοητεύσεις, αλλά και επειδή μετανιώνουμε για κάποιες επιλογές μας.
Στον γάμο υπάρχουν τριών ειδών μετάνοιες που φέρνουν αντίστοιχα δάκρυα. Η πρώτη είναι η γενική μετάνοια, όταν αισθανόμαστε μετανιωμένοι διότι επιλέξαμε να παντρευτούμε. Ότι δεν ήταν ο γάμος για μας ή δεν ήμασταν έτοιμοι. Κι έτσι, όταν έρχεται η πίεση, τότε ξεσπάμε και θα θέλαμε να είχαμε ακολουθήσει άλλον δρόμο στην ζωή μας, ακόμη κι αν αυτός είναι μοναχικός.
Η δεύτερη μετάνοια έχει να κάνει με το πρόσωπο που παντρευτήκαμε, όταν αισθανόμαστε ότι δεν μας ταιριάζει ή όταν βλέπουμε στοιχεία του χαρακτήρα του, τα οποία δεν θέλαμε να τα δώσουμε σημασία. Εδώ όμως καλό θα ήταν να κοιτάμε και προς τον εαυτό μας. Να βλέπουμε ότι και σε μας υπάρχουν στοιχεία τα οποία δεν ικανοποιούν τον/την σύντροφό μας και να μένουμε ταπεινοί.
Η τρίτη μετάνοια έχει να κάνει με περιστατικά της οικογενειακής και συζυγικής καθημερινότητας, στα οποία δεν κάναμε καλούς χειρισμούς ή δεν βρίσκουμε ανταπόκριση από τον/την σύντροφό μας ή τα παιδιά μας και αισθανόμαστε μόνοι.
Η πρώτη μετάνοια έρχεται να συναντήσει την γενική μετάνοια που καλείται να ζήσει ο άνθρωπος. Σ’ αυτήν ο καθένας μας βλέπει το πρόσωπό του και κατανοεί την αλήθεια για τις επιλογές του. Αν πιστεύουμε αληθινά στον Θεό, μετανοούμε όχι μόνο για συγκεκριμένα περιστατικά ή για στοιχεία του χαρακτήρα μας, αλλά για την εν γένει πορεία μας και βάζουμε καινούργια αρχή. Τα δάκρυα είναι τότε λυτρωτικά. Στον γάμο όμως δεν μας παίρνει μία τέτοια μετάνοια. Ακόμη κι αν δεν ήμασταν έτοιμοι, μπορούμε να το παλέψουμε. Ακόμη κι αν δεν κάναμε για γάμο, μπορούμε να ταπεινωθούμε προσπαθώντας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και α αγαπήσουμε και να προσφερθούμε.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, επειδή βλέπει τα πάντα στην προοπτική του δικαιώματος, δεν θέλει να συμβιβαστεί με τις επιλογές του και έτσι φεύγει από αυτές. Δεν έχει μάθει να έχει έγνοια για τον πλησίον του, για τον άνθρωπό του, διότι η μόνη έγνοια που έχει είναι για τον εαυτό του. Γι’ αυτό και σήμερα οι νέοι καθυστερούν να παντρευτούν, διότι τους φαίνεται βαρύ να νοιαστούν για κάποιον πέρα από τον εαυτό τους τόσο, ώστε να θυσιάσουν στοιχεία του εγώ τους. Έτσι προτιμούν να μην δακρύζουν για κανέναν, αλλά και να μην χτίζουν σχέσεις διάρκειας, ευθύνης, προσφοράς.
Είναι υγιές το να δακρύζουμε. Είναι σημάδι αγάπης ο πόνος. Και την ίδια στιγμή, αν μετανιώνουμε για τα λάθη και τις αδυναμίες μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να πάμε μπροστά όχι χωρίς τον/την σύντροφό μας αλλά μαζί, τα δάκρυα της λύπης μπορούν να γίνουν δάκρυα χαράς.
Η σχέση με τον Θεό βοηθά πολύ στην ευαισθησία της ψυχής, αλλά και στην αγάπη που συγχωρεί και νοιάζεται.
Η επόμενη συνάντηση θα γίνει το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018, ώρα 4 το απόγευμα, στην «Γωνιά», με θέμα «δεν προλαβαίνω να προσευχηθώ».
